Ik schrijf dit stuk niet alleen voor ouders, maar voor alle volwassenen. Zodat je aandacht kunt gaan schenken aan hoe je als ziel, embryo, baby deze wereld bent binnengekomen.
Er is een grote mate van openheid en gevoeligheid. De verbinding met het lichaam is zeer belangrijk, omdat dit de directe (tastbare en voelbare) verbinding met Zijn is. De uiterlijke uitdrukking, tussen jouw binnenwereld en de omgeving.
De verbinding met je ware natuur, je Bron.
Hoe was het voor jou als kind? Wat herinner je je nog? Hoe is het contact en de verbinding met je eigen lichaam?
Voor mij is leven, een stille, onzichtbare intelligentie. Ze kan echter op allerlei manieren in beweging komen en zichtbaar worden. Dat is het mysterie.
Zo moeilijk in woorden te beschrijven, echter zo voelbaar als ik in verbinding met mijn lichaam blijf.
Elk kind heeft zijn eigenheid en het is onze taak als volwassene om het kind in deze eigenheid te zien en te ontvangen hier op aarde. We moeten als het ware samenwerken met de onzichtbare intelligentie, die het bestaan van dit kind mogelijk maakt.
Of we hier handig in zijn, heeft alles te maken met hoe we zelf zijn ontvangen door onze ouders en omgeving. En of we gedurende onze volwassenheid aandacht hadden voor onze innerlijke belevingswereld en al doende wijzer zijn geworden.
In je rol als ouder ben je net zo goed leerling als leraar. Wanneer je dit kunt zien, heb je al veel gewonnen. Want het betekent dat je fouten mag maken en dat het niet erg is om dit toe te geven. Zelfs of juist aan je kind.
Bevestig kinderen in hun fysieke lichaam, door aanraking en bijvoorbeeld door benoemen en verwelkomen van alle lichaamsdelen.
Het is naar mijn idee allemaal heel persoonlijk wat de ziel voor ervaringen wil opdoen in dit leven. Astrologie geeft handvatten waar je mee kunt werken, om meer inzicht te krijgen in hoe je eigen kleur of dat van je kind(eren) eruit ziet.
Zelf ben ik dit leven binnengekomen met een sterke herinnering aan het 'Licht van Thuis'. Dat mijn Zon in Vissen staat verhelderd veel over mijn sfeer gevoeligheid en
mijn affiniteit met de onzichtbare, spirituele wereld.
Mede hierdoor heb ik de aardse wereld heel lang als een nare plek ervaren. Zaken als duisternis, pijn en afscheiding komen bij mij heftig binnen, en als kind begreep ik niet wat er gebeurde.
Sensitieve, bewuste en begrijpende ouders hadden mij hierbij kunnen helpen.
Mijn eigen ervaringen hebben ervoor gezorgd, dat ik de persoonlijke groei van mensen naar meer bewustheid en gevoeligheid, als heel wezenlijk ben gaan zien. Want hiermee krijgen we betere antennes voor de gevoeligheid van onze kinderen en de eigenheid van andere mensen.
Hieronder een citaat uit het boek ‘ongekend hoogbegaafd’ door Jacqueline Lucas.
(Ik zelf had het idee, dat hoogbegaafdheid te maken heeft met intelligentie, en dan vooral
heel goed kunnen leren. Na het lezen van dit boek, kijk ik hier anders naar. Het onderstaande citaat, laat denk ik wel zien wat ik bedoel )
Op het moment dat de gaven niet ontvangen, niet begrepen worden, gaat het kind uit het contact. De afwijzing is te pijnlijk. Het probeert nieuwe pijn te voorkomen. Bij een kind dat heel snel is en snel reageert, kan de beschadiging die plaatsvindt heel snel en voor de buitenwereld ongemerkt zijn. Dan is er een afgesloten kind. Ongemakkelijk. Dan lijkt het kind zelf het probleem. Maar het is een reactie.
Voor een volwassene die als dat kind was, is het de kunst hier weer uit te groeien en ruimte te vinden voor nieuwe ervaringen. De pijn te dragen en het hart weer te openen. Het verlangen met zichzelf tevoorschijn te komen, en nieuw leven in te blazen.
Intellectuele cognitieve kwaliteiten worden in onze samenleving, kijk naar de reguliere scholen, hoger gewaardeerd dan praktische intelligentie. Er ligt meer nadruk op dan op creatieve, sociale of emotionele intelligentie.
Hoewel ik veel herkenning vind in hoogbegaafd zijn, voel ik me bij een puur intellectuele benadering niet erg thuis. Slim zijn, en doen, is in mijn beleving iets anders. Het omvat meer. Het denken heeft eigen kwaliteiten, biedt de mogelijkheid tot analyse en het beschouwen van de verhoudingen. Maar het bestaat niet los van andere vermogens en van onze beleving. Ook al kun je dat wel denken.
De theorie die in 2007 is voortgekomen uit een Delphi-onderzoek betreft een samenspel van zijn, denken, voelen, willen, doen en waarnemen op een hoog niveau. Een IQ-test meet alleen één aspect hiervan.
Goed onderwijs voor hoogbegaafde leerlingen vereist een omgeving waarin een uitgangspunt is: iedereen is anders. Als het leuk is dat iedereen anders is, mag je dus ook dommer zijn, mag je slimmer zijn, sneller, op dit gebied snel en op dat gebied langzaam zijn. Dat lijkt me een belangrijke omslag.
Ja. Nu is de norm: iedereen is gelijk. Iedereen wordt dan ook vanuit die norm benaderd. Vanuit die gelijkheid krijg je toetsen en hoor je of je boven of onder het gelijke zit.
Ohhh wat was ik graag als kind in zo’n omgeving opgegroeid. Een school met leerkrachten, die een sfeer creëren waarin ieder kind anders mag zijn.
En dat dit anders zijn wordt ondersteund.
Het ‘Licht van Thuis’ waarover ik het had, wat het meest voelbaar is in mijn hart, vertelt over een andere wereld, die we als mensheid kunnen creëren.
Wat kan ik doen voor de wereld en mijn eigen werkelijkheid, als ik andere gedachten en emoties ga kiezen?
Ik wil in een gelukkige, vreedzame en overvloedige wereld wonen. Innerlijk hunker ik naar harmonie en vrede en ik wil geloven dat het mogelijk is. Mijn gedachten in die richting bewegen.
Volgens mij kunnen we als mens het meest groeien, als we fysiek, emotioneel en onze gedachten in gelijke mate aandacht willen geven. Niet op voorhand om het allemaal te willen veranderen, echter om het simpelweg te ervaren en gade te slaan.
Eerlijk kijken, nieuwsgierig zijn en vragen stellen.
Als je dit met toewijding doet, dan kun je als mens pijn en zwaarte oplossen en hoeft dit niet over te gaan op volgende generaties. Het kan je eigen leven verbeteren doordat je het niet via fysieke dan wel psychische aandoeningen hoeft uit te werken. Als je individueel pijn oplost, dan doe je dit voor het totale collectieve bewustzijn. Je brengt jezelf en anderen verder. Doordat het zeker op korte termijn allemaal niet zo tastbaar is, kunnen veel andere krachten ons weer wegvoeren van dit pad.
Vandaar dat we bewustheid zo hard nodig hebben.
Ergens moet er een idee of vraag in je leven. Wat kom ik hier eigenlijk doen op deze aarde?
Lijkt het je aannemelijk dat naar school gaan, werken, een gezin stichten en doodgaan het enige is? Of is het de bedoeling, dat we in het bovenstaande decor nog iets anders bewerkstelligen?